پيامبر اکرم(ص) می فرمايند: «خَيْرُ الرِّجَالِ‏ مِنْ‏ أُمَّتِي‏ الَّذِينَ لَا يَتَطَاوَلُونَ عَلَى أَهْلِيهِمْ وَ يَحِنُّون عَلَيْهِمْ‏ وَ لَا يَظْلِمُونَهُم»‏ 

بهترين مردان امت من کسانی هستند که نسبت به خانواده خود خشن نباشند و به آن ها اهانت نکنند و دل سوز خانواده خود باشند و به آن ها ظلم نکنند.

مشکلی که در بين بعضی از افرادی که متدين هستند، وجود دارد اين است که چون فکر می کنند صبح تا شب به دين خدا خدمت می کنند. پس اگر شب به منزل رفتند همه بايد به آن ها خدمت کنند و پيش خود مي گويند: چون صبح تا شب خادم هستيم، در منزل بايد مخدوم باشيم. بعضی از خانواده ها به ما مراجعه کرده اند و بيان داشته اند که آن طور که بايد و شايد با آن ها با محبت برخورد نمی شود و سخت گيري ها و اهانت ها و گاهی حتی نسبت به آن ها ظلم می شود. رسول خدا می فرمايند: بهترين مردان امت کسانی هستند که به خانواده های خود خشونت نمی ورزند. ممکن است يک طرف به اندازه طرف ديگر تحصيل نکرده باشد و شخصی ممکن است برای خودش مراتبی را قائل شده باشد که بقيه را از خود کوچک تر ببيند. لذا برخوردهای تحقير آميزی را انجام می دهد که اصلا صحيح نيست.

مطلب بعدی اين است که طبق فرمايش رسول گرامی اسلام بهترين مردان کسانی هستند که به خانواده های خود ظلم نمی کنند. ما هميشه فکر می کنيم که ظلم از ناحيه پادشاه يا داروغه است يعنی کسی که قدرت دارد. ولی دامنه ظلم خيلی وسيع تر است و به همين ميزان دامنه عدل. غير از ظلمی که ما به نفسمان می کنيم، ظلمی که به خداوند می کنيم و وظيفه عبوديت را انجام نمی دهيم، ظلم به ديگران هم می کنيم، يعنی حقوق ديگران را تضييع می کنيم. اگر کسی حق ديگری را تضييع کند اين ظلم است و برای اين که اين حق ضايع نشود بايد حقوق ديگران مثل زن و فرزند و همسايه و ... را بشناسيم. اگر حقی از حقوق آن ها را تضييع کنيم ظالم می شويم. ظالم که لزوما به دستش شمشير و به پايش چکمه نيست. به هر حال انشاء الله مراقبت کنيم که اگر از خير الرجال نيستيم (اين که سخت است از خير الرجال باشيم) ولی از شر الرجال هم نباشيم. زيرا مفهوم حديث اين است که شر الرجال کسانی هستند که با خانواده خشن هستند و اهانت وظلم به آن ها می کنند حداقل وسط باشيم.